Hoe overleef ik Beiroet deel 1: de fiets
Door: Marc van de Wiel
Blijf op de hoogte en volg Marc
01 April 2010 | Libanon, Beiroet
Mar3abaa!
Lente duurt in Beiroet onverminderd voort! Met temperaturen tussen de 20 en 30 graden en een heldere hemel (op een permanente gaswolk na dan) is het verleidelijk om naar buiten te gaan. En wat doe je als Hollander met zulk lentigs weer? Fietsen natuurlijk!
Maar fietsen in Beiroet is natuurlijk niet helemaal hetzelfde als fietsen in Nederland. Drie dingen die me op zijn gevallen:
1] Het kopen van een fiets
Het viel nog niet mee om een fiets te kopen hier. Ik was gedoemd tot de monopolie van een fietsenverkoper en, zodoende, kon ik slecht rekenen op diens medewerking. Ik vroeg om een stadsfiets van maximaal 80 dollar en kreeg een mountainbike voor 100. Waarom? De man wist het zelf ook niet, de baas bepaalt dat, kopen of weggaan. Er was wel een fiets van 80 maar die mocht ik de dag erna dan wel bekijken. Nu had hij geen zin. Lang verhaal kort gemaakt: ik heb die dag geen fiets gekocht. Het was niet totdat een Zwitserse uitwisselingsstudent mij zijn fiets aanbood omdat hij terug moest naar Zwitserland. 40 dollar later was de transactie compleet.
2) Het doel van een fiets
Fietsen als middel van transport kennen ze in Beiroet niet. Een echte Beiruti fietst over de boulevard, langs het water, op en neer. Fietsen is voor ontspanning. Als je echt ergens naar toe moet pak je de auto.
3) Fietsen zelf
Fietsen door Beiroet is onmogelijk en toch doe ik het. Als je goed oplet voor de gaten in de weg, het regelloze verkeer en de geografische pieken en dalen valt het best te doen. Hoewel ik door iedereen voor gek verklaard wordt geniet ik met volle toeren. Vaak zijn autobestuurders zo beduusd om een fietser op straat te zien dat ze spontaan afremmen om me erbij te laten. Een fietsbaan is er natuurlijk niet dus het is soms improviseren, maar dat maakt het natuurlijk ook wel weer een uitdaging om te overwinnen.
Dat is dus de fiets. Verder bevalt het leven hier prima. De afgelopen dagen in een notendop: mijn eerste interview met een weinig objectieve NGO dame, uitwaaien in Byblos, met de kabelbaan naar de bergen, mijn document over vrede en veiligheid afgehandeld en op bezoek geweest in een Palestijns vluchtelingenkamp. Met name dat laatste was erg indrukwekkend! Het is geen tentendorp zoals je misschien zou verwachten maar eerder een hele arme buurt met open riolering en heeeeeel veel kinderen. Foto's volgen!
Lente duurt in Beiroet onverminderd voort! Met temperaturen tussen de 20 en 30 graden en een heldere hemel (op een permanente gaswolk na dan) is het verleidelijk om naar buiten te gaan. En wat doe je als Hollander met zulk lentigs weer? Fietsen natuurlijk!
Maar fietsen in Beiroet is natuurlijk niet helemaal hetzelfde als fietsen in Nederland. Drie dingen die me op zijn gevallen:
1] Het kopen van een fiets
Het viel nog niet mee om een fiets te kopen hier. Ik was gedoemd tot de monopolie van een fietsenverkoper en, zodoende, kon ik slecht rekenen op diens medewerking. Ik vroeg om een stadsfiets van maximaal 80 dollar en kreeg een mountainbike voor 100. Waarom? De man wist het zelf ook niet, de baas bepaalt dat, kopen of weggaan. Er was wel een fiets van 80 maar die mocht ik de dag erna dan wel bekijken. Nu had hij geen zin. Lang verhaal kort gemaakt: ik heb die dag geen fiets gekocht. Het was niet totdat een Zwitserse uitwisselingsstudent mij zijn fiets aanbood omdat hij terug moest naar Zwitserland. 40 dollar later was de transactie compleet.
2) Het doel van een fiets
Fietsen als middel van transport kennen ze in Beiroet niet. Een echte Beiruti fietst over de boulevard, langs het water, op en neer. Fietsen is voor ontspanning. Als je echt ergens naar toe moet pak je de auto.
3) Fietsen zelf
Fietsen door Beiroet is onmogelijk en toch doe ik het. Als je goed oplet voor de gaten in de weg, het regelloze verkeer en de geografische pieken en dalen valt het best te doen. Hoewel ik door iedereen voor gek verklaard wordt geniet ik met volle toeren. Vaak zijn autobestuurders zo beduusd om een fietser op straat te zien dat ze spontaan afremmen om me erbij te laten. Een fietsbaan is er natuurlijk niet dus het is soms improviseren, maar dat maakt het natuurlijk ook wel weer een uitdaging om te overwinnen.
Dat is dus de fiets. Verder bevalt het leven hier prima. De afgelopen dagen in een notendop: mijn eerste interview met een weinig objectieve NGO dame, uitwaaien in Byblos, met de kabelbaan naar de bergen, mijn document over vrede en veiligheid afgehandeld en op bezoek geweest in een Palestijns vluchtelingenkamp. Met name dat laatste was erg indrukwekkend! Het is geen tentendorp zoals je misschien zou verwachten maar eerder een hele arme buurt met open riolering en heeeeeel veel kinderen. Foto's volgen!
-
01 April 2010 - 18:13
Jan:
Jeetje Marc, je schrijft alsof je nooit meer terug komt! :P Ik heb net de lonely planet van Libanon en Syrie gekocht! Heerlijk gelezen over alle cultuur, kan niet wachten tot ergens einde van de zomer om langs te komen!!!
XX -
02 April 2010 - 06:26
Mama:
Lieve Marc,
Leuk fietsverhaal. Kun je je voorstellen dat ik jouw avontuur als enige fietser, lees: idioot op de weg, niet leuk vind?
Ik begrijp dat je de uitdaging toch aangaat en hoopt op aardige, meelevende, goed manoevrerende en tutti attente Beirutti op de weg!
Liefs mamma -
02 April 2010 - 07:31
Mathieu:
Gaaf verhaal! En ik maar denken dat de fietssliert ´s ochtends naar de Uithof een drama is ;) Wel netjes je hand uitsteken enzo, want je moet heelhuids terugkomen! x -
02 April 2010 - 13:42
Fabienne:
Ik zie het helemaal voor me hoe je daar op je fietsje door de chaos van het verkeer heen sjeest..ik zou niet durven. Ik ben al blij als ik iedere dag veilig de poort van school weer haal door de drukte heen die pubers voor het gebouw veroorzaken..
Liefs, fabs -
04 April 2010 - 20:56
Jeem...:
...vraagt zich af wanneer we gaan skypen :D -
13 April 2012 - 15:23
Esther:
Hoi! Ik ben Esther en sinds gister ook in Beirut voor m'n scriptie. Zullen we een keer meeten?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
